پاکدل گفت: بنابراین به استناد سفرنامهها، اشعار فردوسی و نقاشی که در موزه مسکو وجود دارد، تمام آئینهای عزاداری لرستان مربوط به سدههای پیش بوده و این عزاداری بسته به جایگاه کسی که فوت میکرده کمی متفاوت بوده است.
مسئول انجمن آئین سنتی لرستان پرداختن به فلسفه آئینهای عزاداری را فرصتی برای هویتبخشی به ملیت ایران دانست و گفت: همه رسانهها باید بازگفت واقعی از آئینها و فرهنگی که بین مردم وجود دارد، داشته باشند.
بهزاد پاکدل، در رابطه با آئینهای مذهبی استان لرستان اظهار داشت: هرجا قدمت و آئینهای تاریخیاش بیشتر باشد، موجودیت آئینهایش نیز بیشتر است و قطعاً به دلیل قدمتی که لرستان دارد، مردم این استان از این قضیه مستثنی نیستند.
وی افزود: آئینهای عزاداری مردم لرستان چندهزار سالهاند، اما متاسفانه چون نویسنده نداشتهایم، مکتوب نشدهاند و این مسئله شاید به خاطر کوچرو بودن قوم لر در ادوار تاریخ بوده است، مگر شعر برخی شاعران مانند ملاحقعلی که برجای مانده است، بنابراین به همین دلیل نمیتوانیم تاریخ آئینها را به صراحت بگوئیم، لذا نیازمند تطبیق آئینها با مستندات مکتوب و سفرنامههاست.
مسئول انجمن آئین سنتی لرستان با بیان اینکه تاریخ آئینهای مذهبی لرستان به کار پژوهشی و تطبیق نیاز دارد عنوان کرد: بر اساس مستندات، میتوانیم بگوئیم که عزاداری مردم لرستان به سوگ سیاوش برمیگردد که خود تاریخ ۳ تا ۴ هزارسالهای دارد.
وی بیان کرد: پس از مرگ افسانهای و اسطورهای سیاوش، لرها و زاگرسنشینان شدید برای سیاوش عزاداری میکنند که سند آن نقاشی است که در حال حاضر در موزه مسکو وجود دارد. همچنین در اشعار فردوسی کلماتی مانند کندن، گیسبریدن و صورت خراشیدن آمده است که اشاره به آئینهای مردم ما دارد.
پاکدل گفت: بنابراین به استناد سفرنامهها، اشعار فردوسی و نقاشی که در موزه مسکو وجود دارد، تمام آئینهای عزاداری لرستان مربوط به سدههای پیش بوده و این عزاداری بسته به جایگاه کسی که فوت میکرده کمی متفاوت بوده است.
وی تصریح کرد: بالاترین سوگواری مردم لرستان برای سیاوش بوده است، ولی بعد از اسلام و شیعه شدن مردم که به دوران صفوی برمیگردد، عزاداریهای مردم ما برای امام حسین (ع) بوده است و دیگر آئینی برای سوگ سیاوش پیدا نمیشود.
مسئول انجمن آئین سنتی لرستان با تاکید بر اینکه هر چیزی ریشه و تاریخ خود را از دست بدهد تهی و همانند طبل تو خالی میشود اظهار داشت: بنابراین اگر مثلاً میگوئیم دهل، رسانهها باید تاریخ و فلسفه آن را بازگو کنند تا بیریشه و تبدیل به خرافات نشود.
وی افزود: اگر ما به اصول اولیه و ریشه تاریخی هر آئینی نپردازیم، بیشک بعدها بدعتی برای آئین دیگر میشود. همه رسانهها و هر کسی که با مردم ارتباط دارد، نیازمند سواد رسانهای هستند تا بازگفت واقعی از آئینها و فرهنگی که بین مردم وجود دارد، داشته باشند.
پاکدل بیان کرد: عدم درک به آنچه که امروز به عنوان میراث فرهنگی ملموس و ناملموس برجای مانده سبب نابودی و تهی شدن و پذیرش فرهنگ پوچ بیرون میشود، بنابراین پردازش به فلسفه آئینهای عزاداری ما فرصتی برای هویتبخشی به ملیت ایران است.